8 augustus: Siem Reap

Om half 9 zitten we in de bus. Het is ouderwets heet, nu al. De eerste stop is bij het ticketoffice om kaartjes te kopen voor Ankor. De gids legt uit, dat het ticketgebeuren tot twee jaar terug geregeld werd door een particulier (die natuurlijk dikke vrienden is met de prime minister). Inmiddels is hij multi miljardair en heeft het stokje overgedragen aan de regering. Het contrast tussen rijkdom en de kindjes die hebbedingetjes verkopen op het complex is groot…

We beginnen bij Tha Prom. Het complex dat overwoekerd is door de jungle en waar de film Tomb Raider (Met Angelina Jolie) is opgenomen. Dit vind ik toch wel de mooiste tempel. De gids weet alle plekjes uit de film te duiden. Tenminste, dat denk ik. Heb de film nooit gezien, dus ik kan het niet controleren. Ik geloof hem op zijn woord. Hahaaa!

Dan verder naar Ankor Wat. HET complex van Cambodja. De gids vind het het mooiste van de wereld. Misschien heeft hij gelijk. Wie zal het zeggen. Hij weet in ieder geval de mooie muurinscripties aan te wijzen, met een verhaal erbij. Alsof het nog niet indrukwekkend genoeg is, dat dit er al meer dan 8 eeuwen staat. Er wordt flink gerestaureerd. Dat zal wel een eeuwig durende opdracht zijn hier.

Dan is het tijd voor lunch. Ik heb een vermicelli salade die zo vol zit met koriander, dat ik het echt niet lekker vind. De eerste maaltijd deze vakantie die me niet smaakt! Ik was dan ook vergeten te zeggen, dat de koriander weg mocht blijven. Die fout maak ik niet meer… Ik heb toch zoveel mogelijk gegeten om maar wat koolhydraten binnen te krijgen, want als je hier niets eet, word je zo slap als een vaatdoek en dat is zonde. Bovendien: De ijskoffie erna maakt veel goed.

Verder naar Ankor Thom. De tempel met de glimlachende Boedha’s. Wat kan ik zeggen? Ook mooi. Nu gaan we naar een berg om “de mooiste zonsondergang van de wereld” te zien. Er mogen maar 300 mensen op de berg aanwezig zijn, dus we zijn er op tijd bij. Ik twijfel nog even of ik de berg op wil. Besluit het dan toch maar te doen. Ga boven aangekomen netjes in de rij staan. En na een half uur daal ik weer af. Ik lijk wel gek: in de rij gaan staan voor iets dat me al zo vaak beloofd is. Achteraf blijkt het de juiste keuze: op het moment supreme duikt er een wolk voor de zon en moet iedereen maar aannemen dat het “de mooiste zonsondergang van de wereld” is. Lars, die wel gebleven is, heeft er nog wel een paar prachtige foto’s weten te maken. Ondertussen maak ik aan de voet van de berg vrienden met een Cambodiaans verkopertje van 9 jaar oud. Hij spreekt Chinees, Koreaans, Spaans en Engels en, tegen de tijd dat ik naar huis ga, ook Nederlands. Een dollar, twee dollar, etc. Hij vertelt ook dat cambodiaanse kinderen een halve dag naar school gaan en de andere helft van de dag op Ankor proberen zoveel mogelijk te verkopen. Later hoor ik van de gids hoe het hele onderwijssysteem in elkaar zit. Het onderwijs in Cambodja is gratis. Dat wil zeggen: zes dagen per week een halve dag. Er zijn ook scholen die de andere helft van de dag lessen verzorgen, maar die kosten geld. Het feit, dat mijn kleine nieuwe vriend maar een halve dag naar school hoeft en ’s middags souvenirs moet verkopen, geeft meteen aan hoe zijn levensstandaard is. Ik vertel onze gids, dat hij later als hij groot is ook gids wil worden. Hij heeft tenslotte taalgevoel en spreekt nu vijf talen. Volgens onze gids is talent alleen niet genoeg hier. De zon is onder. We gaan terug naar het hotel.

Vlak voor het eten hoor ik, dat Ingrid, Annet, Tom en Wim een helikoptervlucht boven Ankor en het Tonle Sap meer geboekt hebben. Ik wil ook mee, dus na het eten zijn we naar het reisbureau gegaan om te kijken of ik er nog bij kan. En dat is GELUKT! Morgen voor het eerst in een heli met wel een heel bijzondere bestemming. Gauw slapen…