4 augustus: Luang Prabang

Om 4.45 uur gaat de wekker, want er staat wat groots te gebeuren! De ronde van de bedelmonniken!!! De enige dag dat ik Lars sterk heb aangeraden om op een vrije dag extra vroeg z’n bed uit te komen. Dwang was niet nodig, om kwart voor zes is hij paraat. We gaan op weg. Voor het hotel zitten al vrouwen klaar om de monniken te voorzien van eten. Ik vraag me af waarom we naar het centrum lopen, maar daar zal het vast nog mooier zijn, denk ik. Na een kwartiertje lopen komen we in het centrum aan. Onderweg krijg ik al argwaan. Het is een beetje druk voor mijn gevoel. Zeker in verhouding met 14 jaar geleden. Niet zeuren. Dalijk kan ik Lars laten zien hoe mooi het is om te zien, hoe een hele stad een groep monniken onderhoudt. De rust en sereniteit die ervan af straalt.

In het centrum aangekomen blijkt hoezeer tijden kunnen veranderen. De monniken worden gevolgd door een sliert Japanners met enorme camera’s. Sommigen zitten tussen de bevolking om eten te geven aan de monniken terwijl ze lachend, v-tekens makend op de foto gaan. Dan volgt er een stoet van 5 geblindeerde, geaircode minibusjes die af en toe met gillende banden stoppen voor een fotomoment. Als je niet beter wist, zou je denken dat het de mafia is, die aan komt stuiven. (* E.e.a. ietwat overdreven for dramatic purposes, maar niet veel…)

Sorry Lars! Dit was niet helemaal de bedoeling… Over 14 jaar betalen we hier entree, vrees ik. Na 10 minuten heb ik het gezien. We lopen naar de Mekong om een koffietentje te zoeken waar ze speciale koffie zouden hebben. Gevonden, maar nog gesloten, want het is half 7. Teruggekomen in het hotel duik ik mijn bed in. Ik slaap tot 10 uur. Uitgeslapen en wel gaan we op koffie jacht. Na een heerlijk bakkie gaan we terug richting hotel, want vanmiddag bezoeken we de waterval buiten de stad. Vlak voor de waterval bezoeken we nog een vlindertuin, die is opgezet door een Nederlands stel. In 5 jaar uit de grond getimmerd. Het is er prachtig.

De waterval is ook prachtig. We klimmen naar boven. Er zijn 3 bekkens waar je kunt zwemmen. Lars wil graag naar de hoogste, ik vind de middelste al mooi genoeg. Silvia, Patrick en Thijmen gaan ook naar boven. Omdat het erg glibberig wordt, doet Lars zijn schoenen uit en stuift achter ze aan. Ik houd wacht bij de schoenen. Op een bankje heb ik prachtig zicht op de waterval. Er komt een meisje naast me zitten die stiekem een selfie maakt met mij op de achtergrond. Ik glimlach. De volgende selfie is met mij samen. Dan wil moeder met me op de foto. Er wordt een baby bij me op schoot gezet en weer een foto geklikt. Dan komt er een oude chinees naast me zitten, arm over m’n schouders, en weer een foto. Wat is dat toch met aziaten? Ik zal wel op een andere blanke lijken. Ben er alleen nog steeds niet achter op wie precies. Hahaaa!

Na drie kwartier vind ik het toch wel lang duren. Bovendien weet ik niet zeker of Lars de rest heeft ingehaald. Angstige tijden voor de tante! De waterval ik nog steeds mooi, maar ik kijk nu alleen of er een groen shirt naar beneden komt gedonderd. In gedachten heb ik al een reddingsactie op touw gezet. Drie sigaretten later komt het onderwerp van angst vrolijk kletstend naar beneden gelopen. Pfjoew! Silvia, Patrick en Thijmen hebben goed voor hem gezorgd.

Terug in het hotel aangekomen haal ik de was op. We hebben weer schone kleren !!!! Nog even relaxen en dan op naar de Laotiaanse barbecue. Heerlijk gegeten. Bij het hotel doen Anita en ik nog een koffietje en dan is het bedtijd. Morgen weer vroeg op voor een volle dag in de bus. Om 4.45 uur staat de wekker.