30 Juli: Lai Moon

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen en tijd gehad om de verslagen bij te werken. Foto’s uploaden lukt nog niet echt, dus die volgen nog. Om 9 uur stappen we in de bus. Mister Sang, de gids, vertelt over het onderwijs in Vietnam. Onderwijs wordt blijkbaar erg gestimuleerd hier. De mooiste gebouwen in een dorp/gehucht zijn vaak de scholen. Om ervoor te zorgen dat kinderen, ook van ver, naar school komen, krijgen ze een zak rijst om de familie te voorzien van eten. Ook om te voorkomen dat ouders er de voorkeur aan geven de kinderen op het land te laten werken. Slim. Ik weet niet tot hoe lang die lokvogel ingezet wordt. Het is in ieder geval zo, dat diegenen die als de besten de universiteit verlaten bij de overheid MOGEN komen werken. Hij brengt het als een eer. Mister Sang is trouwens een gids in dienst van de overheid :-). Directe vragen van directe Hollanders worden tactisch en met een beetje ongelukkig gezicht omzeild. De gezondheidszorg wordt prima geregeld hier. Kinderen tot 6 en bejaarden krijgen gratis gezondheidszorg. Als Anita vraagt hoe het dan geregeld is voor de tussenliggende groep, herhaalt hij dat kinderen en bejaarden gratis verzekerd zijn en “that answers your question”. Als ze vraagt hoe het dan moet als een arm iemand die geen verzekering kan betalen, een ongeluk krijgt, antwoord hij met een ongemakkelijk gezicht hetzelfde. “O, en je kunt bij vrienden en familie geld lenen”. Nooooit de hand bijten die je voedt… Altijd weer mooi (?) om te zien hoe anders het toch kan werken in andere landen. Mister Sang is trouwens een prima gids. Zelden een gids gehad die zo lyrisch is over zijn land. En dan voornamelijk de “amazing beauty” ervan. “My God it’s amazing. I love Vietnam!”

De eerste stop is bij een mooie waterval. Ik klim tot een bruggetje en dan ga ik dezelfde weg terug. Ik houd niet zo van bruggetjes. Lars wel. Die loopt helemaal rond.

Dan rijden we door naar een overdekte markt. Meer om iets te drinken dan voor de markt zelf. Die is niet heel apart. Wel heerlijke iced koffie gedronken. Sterke mokkakoffie met gecondenseerde melk en daar dan een grote ijskklont in gooien. Ik ben benieuwd of dit thuis ook nog lekker is. Sterke koffie kan het probleem niet zijn, he schat ;-)?

De volgende stop is de lunch. Ik heb niet veel trek, maar eet wel een beetje om iets binnen te krijgen. Ik blijf voorlopig maar even weg van de witte rijst en bananen. Ik heb me tijdens de voorbereiding bij het inkopen van medicijnen iets teveel gefocust op diarree. Immodium genoeg, maar niets om het tegenovergestelde weg te werken. Gelukkig zijn er reisgenoten die een oplossing hebben. Ik wacht nog maar even tot we in Luang Prabang zijn. Daar blijven we weer twee nachten…. Tot zover het poeprapport :-). Lars heeft heerlijk gebunkerd. Hij proeft alles en vindt het meeste lekker.

Na de lunch rijden we weer een paar uurtjes. Bij een Tay-dorp stoppen we voor een wandeling van een half uurtje. Lars gaat gewapend met het grote fototoestel op pad, want die maakt mooiere foto’s. Alle honden, varkens, katten, fruitbomen, buffels en cavia’s staan dus haarfijn op beeld. Hij heeft een gen van zijn tante…

Nog een paar uurtjes rijden en we zijn bij het hotel. Het staat tegen een berg in de middle of nowhere. Prachtige omgeving. We eten met de groep, want andere mogelijkheden zijn er niet. Verder is het enige vermaak de karaoke machine. Na wat rijstwijn (Happy Water noemen ze dat hier) zing ik ook een deuntje mee. En op Una Paloma Blanca brengen we de vietnamezen wat Nederlandse cultuur bij door een polonaise in te zetten. (Kom erbij, da’s leuk!) De Vietnamese oma heeft er zoveel lol in, dat ze spontaan onze glazen verder vol schenkt met rijstwijn. Een prima middel om ’s nachts de knoertharde matrassen niet te voelen, blijkt later. Om 11 uur rol ik m’n bed in. Morgen om half 8 ontbijt.